Τώρα μην ψάχνετε και πολυτονικό σύστημα πληκτρολόγησης, εδώ βαριέμαι να αλλάξω και το CSS, που υποτίθεται ότι θα 'πρεπε να το έχω κάνει πριν καν αρχίσω να γράφω. Άσχημο πράγμα να κατέχεις κάτι :p Με τόση νωθρότητα όμως, μάλλον νιώθω περισσότερο ως παρά τρίχα Διπλωματούχος Μηχανικός Πληροφοριακών Συστημάτων σε χειμερία νάρκη. Αυτό όμως λίγη σημασία έχει αυτή τη στιγμή.
Κι είπα πως δε θα ξαναbloggάρω, γιατί κάθε φορά γράφω ένα post και μετά εμφανίζομαι μετά από 3 μήνες. Ούτε ο κάφρος άντρας που λέει στη γυναίκα του πως πάει για τσιγάρα να 'μουν! Αφορμή για το blog είναι κάμποσα fails, τα οποία δε θα τιμήσω αναφέροντάς τα στον τίτλο του blog, ένα ντεκαπάζ και ένας μπαγλαμάς. Α! και μία μεγάλη δόση αδράνειας και βαρεμάρας, για να μην ξεχνιόμαστε...
Όταν είσαι γυναίκα και δεν έχεις την τύχη να έχεις μνήμη χρυσοψάρου ή τη δυνατότητα εγκεφαλικού shift-delete, ή απλά το skill μαμ-κακά-νάνι-τηλεόραση-άντε και καμιά σκούπα (πράγμα που σε κάνει την κόρη υπόδειγμα στις φίλες της μαμάς σου και περιζήτητη wannabe γεροντοκόρη), τότε δυστυχώς ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων με μεγάλη φαντασία, οι οποίοι, όπως λέει και ο φίλος μας ο Steve στο Shameless, "People with big imaginations get bored when nothing much happens".
Περίπου σε αυτή τη θέση βρέθηκα όταν, λίγες μέρες πριν, πήρα την απόφαση να αλλάξω χρώμα μαλλιών (ολοκλήρωση του ολοκαυτώματος), να βγω φωτογραφία κρατώντας ένα μπαγλαμά και αυτός ο μπαγλαμάς να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον τίτλο του blog, μιας και το "Just another failblog" δεν παρακίνησε κανένα να το διαβάσει! Aν περιμένετε πάντως μουσικές περιπλανήσεις στα ταξίμια της Μικράς Ασίας, απατάστε οικτρά!! Μόνο κιθάρα ξέρω να παίζω, και, για να δημοσιεύσω ηχογράφηση, πρέπει να συμβαίνει κάτι κοσμοϊστορικό, ή η βαρεμάρα μου να προσεγγίζει τα ίδια επικά επίπεδα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου