Ω μα τι σύμπτωση!!!

Η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ του fail και της σύμπτωσης δε θέλει παρά λίγα δευτερόλεπτα για να ξεπεραστεί. Η συνταγή; Απλή!!! Ένα τραγούδι, 2 φίλους που θέλουν να αγοράσουν CD , έναν ιδιοκτήτη, ένα σταθερό και ένα κινητό τηλέφωνο.

Όλα ξεκίνησαν κάπου στις αρχές Ιουνίου, όταν, παρασιτώντας στη Σάμο μετά την εξεταστική,έλαβα το τραγουδάκι που ακολουθεί σα δώρο/όργανο δολοφονίας/μετεωρίτη-στο-κεφάλι και το οποίο είχε πάρει τη θέση του στα repeats τ ου mp3 player! Ομολογώ πως δεν είχα ξαναακούσει ούτε για το τραγούδι, ούτε για το συγκρότημα. Οι From Autumn To Ashes και το "Autumn's monologue" ήταν από τα κολλήματά μου για καιρό... - =( -

Οι μέρες πέρασαν και βρέθηκα στην αγαπημένη μαμά-πατρίδα πλημμυρισμένη από συναισθήματα ευγνωμοσύνης για το αγαπημένο μας σύμπαν που είχε φροντίσει να με στείλει πίσω και να γεμίσει τις μέρες μου με δραστηριότητες που δε μου άφηναν χρόνο ούτε τουαλέτα να πάω! Ένα από τα πολυάσχολα πρωινά λοιπόν, πήρα τον καφέ μου σε πλαστικό ποτηράκι και επισκέφθηκα ένα φίλο μου φαρμακοτρίφτη από το μπακάλικό του. Με συνοδεία λοιπόν των μελλοθάνατων πελατών, ένα συναρπαστικό πρωί ξεκινούσε!!!

Κανείς όμως δεν προέβλεψε την έλευση ενός άλλου φίλου, με κλασικό ποδηλατάκι μαμάς με καλάθι, αυτό που έβγαινε σε μπορντώ, μπλε και καφέ με κάτι μπρονζέ-χρυσά γράμματα, ο οποίος ήθελε σώνει και καλά να αγοράσει CD...

Λίγο η περιέργειά μου για το μαζοχισμό του στην εποχή του download, λίγο το γεγονός ότι είχα να πατήσω σε δισκάδικο από το 2002, με έκανε να πάω μαζί τους. Κι εκεί που ψάχναμε για δίσκους, ρώτησα όλο χαρά τον ιδιοκτήτη: "Έχετε δίσκους των From Autumn To Ashes;;;".

Ο άνθρωπος, αφού κινδύνεψε να καταπιεί ό,τι μύγα έμπαινε στο μαγαζί για τα επόμενα δέκα δευτερόλεπτα, επικοινώνησε με το περιβάλλον και όλος χαρά δηλώνει: "Δεν το πιστεύω, είσαι κοπέλα, στα Τρίκαλα και ακούς From Autumn To Ashes !! Είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου!!!"

Εντάξει φίλε σκέφτομαι, υπάρχουν και χειρότερα με την πολύχρονη παραμονή σε αυτή την πόλη και ξαναγύρισα στους άλλους δύο , αφού μου είπε πως δεν υπήρχε το CD. "Στάσου μία να ακούσεις κάτι...!" Πηγαίνει χαρούμενος χαρούμενος προς το σταθερό τηλέφωνο, σχηματίζει έναν αριθμό και το κινητό που ήταν στον πάγκο άρχισε να χτυπάει....

"Oh why can't i be what you need, a new improved version of me...."

Μετά άντε να μην πιστέψεις ότι κάποιος εκεί πάνω δε σε δείχνει και γελάει..!!!