All aboard the fail train!!!

Καιρό είχα να γράψω, ας όψεται η έλλειψη ίντερνετ! Αχ άτιμη κοινωνία που με ρίχνεις στα ξένα χέρια!!! Θα σας διηγηθώ ένα διπλό fail που έλαβε χώρα μέσα σε ένα τρένο.. ή για την ακρίβεια 3 τρένα! Βρίσκομαι στο μαγευτικό νησί της Σάμου, αλλά μέχρι να φτάσω εκεί, πέρασα από 40 κύματα είναι η αλήθεια. Ξεκινήσαμε με την κολλητή μου από το σιδηροδρομικό σταθμό των Τρικάλων με προορισμό αρχικά τον Παλαιοφάρσαλο και μετά την ανταπόκριση του τρένου για Θεσσαλονίκη, από όπου μετά θα έπαιρνα το αεροπλάνο.

Στο πρώτο τρένο λοιπόν πιάσαμε κουβέντα με ένα γνωστό της κολλητής μου, ο οποίος κάτι μου θύμιζε , αλλά δε μπορούσα να θυμηθώ τι. Όταν είπε πως είναι από Χαλάνδρι, έφαγα φλασιά και θυνήθηκα ότι 3 χρόνια πριν τον είχα γνωρίσει στη γαλαρία ενός λεωφπρείου που πήγαινε στα Τρίκαλα, αυτός με μακρύ μαλλί και σακατεμένα γόνατα από κάτι χιονοδρομίες και εγώ να μιλάω για την πόλη μας με τα καλύτερα λόγια ως συνήθως. Εντύπωση του είχε κάνει μάλιστα το ότι του ζήτησα να διαβάσω τη Βαβυλωνία (ανεξάρτητη εφημερίδα) όντας Τρικαλινή. Τελικά θυμήθηκε και αυτός και απόρησε με το πως ήταν δυνατό να έχω κάνει recall σε τόση άχρηστη πληροφορία.

Περνώντας η ώρα, συζητούσαμε για το πώς είναι δυνατόν να κοιμηθείς μέσα σε τρένο και να ξυπνήσεις αλλού ή πόσο χαζό είναι να πάρεις λάθος τρένο και παινευόμουν πως δε μου είχε συμωβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Όπως όμως έχω πει σε προηγούμενο post, careful what you wish for! Φτάνοντας στο σταθμό του Παλαιοφάρσαλου, είδαμε στην απέναντι αποβάθρα ένα τρένο έτοιμο να ξεκινήσει και το σταθμάρχη να αναγγέλει την αναχώρηση χωρίς να ακούγεται καθαρά. Τρέξαμε, φτάσαμε όπως όπως στο τρένο, μπήκα μέσα, η κολλητή μου πάτησε μάλιστα το κουμπί για να ανοίξουν οι πόρτες και εκεί που αναστενάξαμε με ανακούφιση, ακούσαμε τον οδηγό να λέει: "Η αμαξοστοιχία αναχωρεί με προορισμό την Αθήνα." Μετά το πρώτο εγκεφαλικό, με τους εισπράκτορες να μας βρίζουν για την αφηρημάδα μας, σταματήσαμε στο Δομοκό, με το τρένο της Θεσσαλονίκης να είναι στις ράγες την ώρα που τις περνούσαμε.

Εν τέλει ανεβήκαμε στο σωστό τρένο, χωρίς άλλα ευτράπελα. Φτάνοντας στο σταθμό της Θεσσαλονίκης αράξαμε για ένα τσιγάρο. Ένας άγνωστος με πορτοκαλί μπλούζα ήρθε προς το μέρος μας και μας ρώτησε: Εσείς δεν είτε οι κοπελες που πήραν λάθος τρένο και ανέβηκαν στο Δομοκό; Ναι, απαντάω, αλλά πόσο ρεζίλι γίναμε για να μας ξέρετε ακόμα και εσεις;;;

------------------------------------English Version------------------------------------------------

(coming soon...)

Ο D3mium για τις ταινιες!

Σήμερα καλά μου παιδία θα μιλήσουμε για ένα ενδιαφέρον θέμα. Ταινίες. Οι ταινίες είναι παντού. Τηλεόραση, κινηματογράφος, DVD, Βlu-ray και δεν συμμαζεύεται….

Πρόσφατα είδα 2 ταινίες. Το Salt και το Centurion. Με το Centurion δεν θα ασχοληθούμε πολύ, καθώς αποτελεί ταινία στυλάκι King Arthur, με το αγαπημένο πλέον, not very happy ending, του Hollywood. Όσον αφόρα το Salt. Δεν έχω να σχολιάσω τόσο πολύ την ιδία την ταινία. Η ταινία είναι μετρία. Ξεκίνα αρκετά ευρηματικά, και σου κινεί το ενδιαφέρον, ειδικότερα αν είσαι conspiracy theories lover, σαν και εμένα. Αλλά μετά κάπου το χάνεις.

Τελικά το θέμα που με απασχόλησε χτες την νύχτα αφού είδα την ταινία, είναι: Γιατί η Angelina Jolie γυρίζει τις βλακείες ταινίες που γυρίζει?

Η γνωριμία μου με την Angelina σαν ηθοποιό έγινε αρκετά παλιά, όταν ήμουν ακόμα παιδάκι. Τότε είχα δει στην τηλεόραση την ταινία Hackers. Για εμένα, από τις κορυφαίες της ταινίες. Cyberpunks, ο κόσμος λειτουργεί με υπολογιστές σε σημεία που ακόμη πιστεύω ότι δεν έχουμε φτάσει, η Jolie με το όλο της στυλάκι “I’m the girl your mother warned you about”. Ότι ακριβώς θες να δεις ένα Σάββατο βραδύ όταν λεφτά για έξοδο δεν υπάρχουν και μένεις σπίτι. Μετά ακλούθησε το Gia. Το Gia ήταν ταινία για την τηλεόραση, δεν βγήκε ποτέ σε κινηματογράφο. Έλεγε την ιστορία ενός μοντέλου, το όποιο ήταν απίστευτα κατεστραμμένο. Λέσβια, ναρκομανής, σεξομανής, name it, she’s done it… Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το Σταρ το έδειχνε νύχτα, με το κλασσικό «Χ» στην γωνία. Μετά ακλουθήσανε ταινίες όπως The Bone Collector, Girl, Interrupted, Gone in Sixty Seconds, Lara Croft: Tomb Raider, Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life (φυσικά όπως καταλαβαίνετε η λίστα των ταινιών της είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που αναφέρω, απλά γράφω αυτές που μου είχαν κάνει καμπόση εντύπωση). Και μετά ακολουθεί το αίσχος. Μr and Mrs. Smith, ταινία δράσης/κωμωδίας κτλ. Ισως ο μόνος λόγος να την θυμάσαι είναι η σκηνή στο σπίτι των Smith, όπου στην αρχή χτυπιούνται με όπλα, μετά με μπουνιές και μετά χτυπιούνται στο κρεβάτι (ήταν ανάγκη να πλακωθείτε για να καταλήξετε στο κρεβάτι??? I get it; make up sex is the best, but seriously, why go through all that?) Μετά ακλούθησε το Good Shepherd, ταινία κατασκοπείας, που ήταν τόσο βαρετή που έκανε το Θωρηκτό Ποτέμκιν να μοιάζει με ταινία περιπέτειας ανάλογη με το "Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει". Μετά πάμε Beowulf, Wanted (ταινία στην οποία εκτός από το εξωπραγματικό bullet curving δεν είδα τίποτα τρομερά ενδιαφέρον) και καταλήγουμε στο Salt.

Βλέποντας ταινίες σαν το Salt, με πιάνει μια τρελή νοσταλγία για τις ταινίες κατασκοπείας όπως τα James Bond. Τα παλιά James Bond κιόλας. Πριν γίνει φλώρος, με τις έξυπνες ατάκες, με τον Bond να ρίχνει τρελά σεξουαλικά υπονοούμενα σε οποιοδήποτε θυληκό εμφανιζόταν μπροστά του. Ναι, ήταν σοβινιστής ο Bond, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν φλώρος. Ποτέ θα αρχίσει να βγάζει το Hollywood πάλι ταινίες δράσης που αποσκοπούν στην διασκέδαση του θεατή και όχι στην σκέψη του. Αν θέλουμε να σκεφτούμε βλέπουμε ντοκιμαντέρ!

Τώρα περιμένω το "The Expendables", που έτσι όπως το έχω δει στο trailer, είναι η επιστροφή των παλιών ταινιών δράσης αλά Rambo, Terminator κτλ. Άντε να δούμε τι θα δούμε…..

D3mium

Ο γιατρός είπε να λέμε πάντα ναι!!!

Ψυχολογικό τεστάκι!!!
(Stolen from my dear cousin .::ASTROMAXITHS::. http://musenol.blogspot.com/)

http://www.4degreez.com/misc/personality_disorder_test.mv

My results:


Disorder | Rating
Paranoid: Moderate
Schizoid: Low
Schizotypal: High
Antisocial: Low
Borderline: Moderate
Histrionic: Very High
Narcissistic: High
Avoidant: Low
Dependent: Moderate
Obsessive-Compulsive: Moderate

Soundtrack of the day.. #4

Not strong enough - Apocalyptica

Love the way you lie - Eminem ft Rihanna

Ιθάκη - Πράσσειν Άλογα / Ithaki - Prassein Aloga

Forgiven - Ben Harper

Υπάρχει κι άλλος τρόπος / There is another way / Existe outra maneira

Ποτέ μην κατηγορείς έναν άνθρωπο για τη συμπεριφορά του, αν δεν ξέρεις τι πραγματικά του συνέβη. Μπορεί να βρεθείς σε παρόμοια θέση και να καταλάβεις πλήρως γιατί είχε αυτές τις αντιδράσεις. Κι άντε μετά να τον βρεις και να του το πεις!!! Γιούχου!!!

Συμπέρασμα: Πάντα υπάρχει κι άλλος τρόπος για να συνειδητοποιήσεις καταστάσεις. Και είναι αυτός ο οποίος δε σου έχει περάσει καν από το μυαλό.

------------------------------English Version-----------------------------------------------------

Never blame someone about his/her behaviour, if you don't know what really happened. You may find yourself in a similar position and totally understand why he/she had those reactions. Then how can you find him/her and say u understand??? Hooray!!!

Conclusion: There is always another way to understand what's going on. And it is the only one that had never crossed your mind.

Οι σκέψεις του D3mium.

Παλαιότερα είχαμε στο δημοτικό το «Σκέφτομαι και γράφω». Εγώ πάλι είμαι στην φάση «Βαριέμαι και γράφω».

Έχοντας στο μυαλό μου χιλιάδες ιστορίες σχετικά με αποτυχημένες σχέσεις, ιστορίες αγάπης που δεν εξελιχτήκαν ποτέ, προσωπικές εμπειρίες κτλ, είπα να ασχοληθώ με θέματα αγάπης. Μια προειδοποίηση όμως. Δεν πρόκειται να «γλύψω» κανέναν. Δεν είμαι εδώ για αυτόν τον λόγο. Θα τα πω ακριβώς όπως τα σκάφτομαι.
Στο μυαλό μου καιρό γυρίζει η έννοια της φιλίας μεταξύ άντρων και γυναικών. Και αυτό ύστερα από χρόνια συζητήσεων με φίλους και συγκάτοικο, κατέληξα προσωπικά στο εξής συμπέρασμα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Σε αυτό το σημείο θα πεταχτεί κάποιος και θα πει «Τι λες ρε μαλάκα, εγώ κάνω παρέα με γυναίκες». Ναι ρε φιλέ, κάνεις παρέα με τη ξαδέρφη σου και πιστεύεις ότι είναι φιλία μεταξύ δυο φύλων. Από την άλλη αν αρχίσεις να γουστάρεις την ξαδέρφη σου, είσαι ανώμαλος! Το θέμα είναι ως εξής. Έστω έχουμε μια παρέα από άντρες και γυναίκες. Για ισορροπία θα πούμε: 3 άντρες και 3 γυναίκες. Ντεμέκ φίλοι. Μπορεί κάποιος από αυτή την παρέα, να μου πει με σιγουριά, ότι ποτέ δεν σκέφτηκε να την πέσει σε κάποιον αντιπρόσωπο του αλλού φύλου? Όχι. Μπορείς να το αρνείσαι όσο θες, αλλά το έχεις σκεφτεί. Όποτε η φιλία μεταξύ των δυο φύλων είναι μια ουτοπία. Υπάρχει μέχρι ο ένας να θελήσει κάτι παραπάνω. Και θα το θελήσει αργά ή γρήγορα!

Από εδώ και πέρα, τα συμπεράσματα δικά σας… Δίνω τροφή για σκέψη…Δεν δίνω μασημένη τροφή. Σκεφτείτε από μονοί σας….

D3mium.

The same one!!!

Μιας και έχω μέρες να ποστάρω fail, τώρα θυμήθηκα ένα περιστατικό που μπορεί άξια να λάβει μια θέση στο blog! Κάτι εβδομάδες πριν, μια φίλη μου πρότεινε να μου δώσει τον αριθμό ενός γνωστού της για να τον βρίσω, επειδή ήθελα να ξεσπάσω κάπου. Δυστυχώς δεν είχα κάρτα και το κινητό της σύνδεσης είχε ξεμείνει από μπαταρία. Οπότε το σχέδιο "βρίσε τον άγνωστο" ναυάγησε παταγωδώς.

Αρκετές μέρες πέρασαν, όταν με την ίδια φίλη μου πήγαμε για κρασί και για να δούμε έναν αγώνα του (μ)ΠΑΟΚ. Φωνάζει κάποια στιγμή έναν άκυρο, με χωρίστρα φλώρου, κοκκάλινο γυαλί και περίεργο υφάκι. Πράγμα το οποίο δε θα με πείραζε αν δεν άνοιγε το στόμα του. Αρχίσαμε να συζητάμε για διακοπές και για κοκτέιλ και ο τύπος ήταν κατηγορηματικός στο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πιει κάτι που δεν έχει δοκιμάσει στα Τρίκαλα. Εκεί ήταν που πήρα ανάποδες και άρχισα για δισεκατομμυριοστή φορά να τα βάζω με τη νοοτροπία αυτής της πόλης και την ξεροκεφαλιά των νέων ανθρώπων. Ο φλώρος τελικά έφυγε απορημένος, με τη φίλη μου να μου λέει:

-Ξέρεις ποιος ήταν αυτός; Αυτός που ήθελα να σου δώσω τον αριθμό του για να τον βρίσεις!!

-Μην ανησυχείς όμως και το 'κανα και χωρίς να χρεωθώ!!!

--------------------------------English Version----------------------------------------------------

It's been a long time since i last posted an everyday life fail, but I just recalled an incident that has a place in the blog. Some weeks ago, a friend of mine suggested giving me the phone number of a guy she knew, in order to diffuse my anger on him, without me knowing him. Unfortunately my one phone was out of credits and the other one was closed due to lack of battery. So, the "swear the unknown plan" failed!

Days passed and we totally forgot about the incident. Me and the same friend went to watch a match of PAOK (greek football team) and we were drinking some wine. Suddenly, she shouted to a nerd passing by. He had a lame parting of the hair, he was wearing glasses and had an arrogant look on his face. This didn't bother me enough, until the time that he opened his mouth to speak. We started talking about holidays and cocktails, but the guy insisted on not tasting something new that he hadn't tried in Trikala (our hometown). This was the point where i started getting mad, for the 123456789th time with the stupid mentality if the residents of this town, including the young ones. The nerd finally went away and my friend turned to me and said:

-Do you know who he was? The guy i wanted to give you his phone number to diffuse your anger on!

-Don't you worry mate, I did it now and without charge!!!!

Lazy Sunday morning..

Yet another!! I'm randomly wondering through blogs, seeing all sorts of weird stuff a blog can contain! From needlework to a tribute to pipe organs and from a happy mum posting her children's pics to a handmade instrunments shop in Brazil. Already added a few on the favorites. But my eyes stopped at this one posted from Raspberry on the Thoughts Flying High blog. Something I really liked and wish things were this way..

"I believe in life. I believe in dreaming. I believe changing for good reasons worths a change. I believe changing to be better worths the effort. I believe if you want it, you can change. I believed i could do it. I did it. I believe in happiness. I believe in wonderland. I believe in believing! I believed in you.."

Have a nice day everyone :)

Songs to remember

http://www.youtube.com/watch?v=XqzqedXI-Ng - Prêt-à-Porter


http://www.youtube.com/watch?v=C4D1HSL7P98 - How do you say...DeeGroovy?

http://www.youtube.com/watch?v=vYT2aWavXlc - No comment XD

Οι ιστοριες του D3mium.

6 Αυγούστου 2010

Κάθομαι στον υπολογιστή. Λογω απουσίας χρημάτων για καλοκαιρινές διακοπές και εξόδους είναι το μονό πράγμα που κάνω μέχρι τώρα και μάλλον θα κάνω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.

Πίνοντας χάλαρα ένα ποτήρι Τζόνυ (αν και το μισώ, ήταν το μονό που υπήρχε. Χάθηκε ένας Τζάκ ρε γαμώτο?!?!?!), μου ήρθε η σκέψη πως με βάση, το καθημερινό μου κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ, μου μένουν κάπου 40 χρόνια στην καλύτερη περίπτωση. Όποτε βρίσκω πόσες περίπου μέρες είναι αυτά τα 40 χρόνια. 14610 (σαν λίγες δεν είναι?!?!?!?!)

Παίρνω αυτόν τον αριθμό και τον βάζω στο MSN μου με το εξής μήνυμα: 14610 και σήμερα (στρατός φάση XD).

Για καμπόσες ώρες, το ξεχνώ, μέχρι που μου έρχεται μήνυμα από έναν φίλο. Και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

Φίλος: 14610 για ποιο πράγμα?

Εγώ: Μέχρι να ψοφήσω!!! :P

Φ: Θα με καλέσεις στην κηδεία σου?

Ε: Φυσικά. Αλλά στο after party θα πάω μόνος μου! :P

Και μετά από αυτό ακολουθεί η απόλυτη ατάκα της ημέρας.

Φ: Έλα ρε μαλακά…..ψήσου να έρθω και εγώ!!!!

Τελικά το παν σε αυτό τον κόσμο είναι να έχεις άτομα που σε καταλαβαίνουν. Να καταλαβαίνουν το χιούμορ σου (ακόμη και αν είναι τελείως μπλακ χιούμορ) και να μπορούν να το ακολουθούσουν!

Αυτά τα λίγα από εμένα.

D3mium!

To the moon and back

Δε μ' αρέσει όταν σοβαρεύω. Αγαπάω το χαζοχαρούμενο εαυτό μου, που πειράζει συνέχεια τους άλλους και είναι μες στη βλακεία. Δε σκέφτεται τίποτα, απολαμβάνει την κάθε στιγμή και δεν κρατάει κακία. Ή και να κρατήσω, παύει να με απασχολεί. Μεγαλώνοντας όμως και ζώντας κάποια πράγματα παραπάνω, κάποιες απογοητεύσεις από εκεί που δεν το περιμένεις, συνειδητοποιείς πως δε μπορείς να είσαι πια ο ίδιος. Μπορεί σχεδόν όλα να πάνε καλά, να διασκεδάζεις, να είσαι υγιής κι όμως να σου λείπει αυτό το γαμημένο κάτι που θέλεις περισσότερο από ό,τι έχεις, αλλά το σύμπαν, όντας μεγάλη πουτάνα (τεραστιαίων διαστάσεων), να κάνει τα πάντα για να μην το αποκτήσεις. Εκεί είναι που απορείς όταν πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται ενώ κανονικά θα έπρεπε να μη σε απασχολεί, ή να σε απασχολεί κάτι άλλο. Και να νευριάζεις ακόμα περισσότερο όταν, ενώ νομίζεις ότι όλα ξεπερνιούνται, με πολλή προσπάθεια, το να ξαναγυρίσουν είναι υπόθεση δευτερολέπτων...

----------------------------------English Version--------------------------------------------------

I hate it when i get serious. My happy side, the one teasing people all the time and being crazy is what i love the most. The one who doesn't think of anything pessimistic, enjoys every second and forgets easily. Or, even when I don't forget, it stops bothering me. While growing up though and going through some certain situations, some unexpected disappointments, you realise that you will never be the same. What if almost everything is set up in the right way, what if you are having fun, being healthy? You still miss this bloody something that you want more than everything else and the universe, given the fact that it's big whore, does everything it can to prevent you from obtaining it. It's then when you find yourself thinking, while you shouldn't. Moreover, what is making you even angrier is that when you finally thought you got over everything with a lot of try, it all comes back within some seconds...

Soundtrack of the day #3

Αχ και να 'ξερες - Γιάννης Κούτρας -->  If only you knew....


Never be the same again - Melanie C --> Back to 2000 :P


Alive - Pearl Jam --> Cause, yeeeeaaaaaa i'm stil aliveeeeeeee!!!!

A tribute to multiculti metal #1

Hello to my fans !!! Σήμερα δεν έχει fail, εκτός κι άμα βάλω κανένα παλιότερο, αλλά διεύρυνση των πνευματικών μας οριζόντων. Μιας και η παρέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και βάλε!!!) είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία, γιατί να μη γνωρίσουμε metal συγκροτήματα που τραγουδάνε στη μητρική τους γλώσσα; Πάντα με μια δόση fail βέβαια, για να μένουμε στο κλίμα!!!

1. Fonzie - Πορτογαλία

Τα παλικάρια δεν παίζουν άσχημη μουσική, αλλά ο συνδυασμός distortion και πορτογαλικής προφοράς μας δίνει ένα υπέροχο βλαχοnu-metal αποτέλεσμα! Το ντεκαπάζ δε του μπασίστα με τη ρίζα να φαίνεται, είναι όλα τα λεφτά!!!!

Απολαύστε!!!

2. Malt - Τουρκία

Ουγκ!!! Βγήκε απ' το μαγαζί με το μπακλαβά κι αποφάσισε να τραγουδήσει metal. Στρατιωτικός ρυθμός στα τραγούδια, και η κατάληξη -orum -orum στην ομοιοκαταληξία με σκοτώνει!

Απολαύστε!!!

3. Εν τούτω νίκα - Ελλάδα

Όχι που θα τη γλιτώναμε! Στην περιγραφή του video υπάρχει ο χαρακτηρισμός "Ελληνικό epic metal", με το video όμως να είναι μια παραφωνία ηλεκτρικής κιθάρας με αποτυχημένα ραπ φωνητικά. Πίσω στα ένδοξα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, με στίχους που θα μπορούσε να τους γράψει κάθε μέλος του ΛΑ.Ο.Σ. που σέβεται τον εαυτό του. Μήπως να το προτείνουμε στον Καρατζαφέρη να το κάνει ύμνο της νεολαίας;;;

Απολαύστε!!!

4. Entity Paradigm - Πακιστάν

Μέτρια μουσική, videoclip αλά Bollywood, δώστε έμφαση στο συγχρονισμένο headbanging :p

Απολαύστε!!!

Περισσότερες μπάντες στο 2ο μέρος!!

Υ.Γ. : Δεν υπάρχει πρόθεση ρατσιστικής αντιμετώπισης κανενός λαού, είναι απλός σαρκασμός ιδιοτήτων!

------------------------------* English Version*----------------------------------------------

Hello to my fans! Today there is no personal fail, except from the possibility of publishing something older, but we will expand our cultural horizon!! Since the European Union friendship (+more) is a trend lately, why not to introduce you to metal/nu-metal bands that sing in their mother tongue? With a dose of fail of course, in order to stay tuned :p

1. Fonzie - Portugal

The dudes don't play bad quality music, but the combination of the distortion riffs and the portuguese accent gives us a hillarious nu-metal result. The bass player's fake blond that starts to fade out, is a highlight!!!

Enjoy!!!

2. Malt - Turkey

Ougk!!! He escaped from the baklava-shop and decided to sing metal. Military rhythms and the -orum -orum suffix that kills!

Enjoy!!!

3. En touto nika - Greece

Did you think, even for a second, that greece wouldn't have a place here? In the video description, you can find the term "Greek epic metal", but the video itself is only a parody of electric guitar and rap wannabe-deathmetal vocals. Back to the glorious years of the Byzantine empire, with lyrics that could be written by any member of the most conservative party of Greece that respects nhim/herself. We could even suggest it as a hymn for the Youth Association of the party!

Enjoy!!!

4. Entity Paradigm - Pakistan

Medium quality of music, the videoclip has a touch of Bollywood, please emphasize on the synchronous headbanging of the band members :P

Enjoy!!!

More awesome bands coming in Part 2!!!

P.S. : There are no racist feelings in that post, only sarcasm on attributes !! (i'm just a soul whose intentions are good =) )

English version of the posts coming soon!

Soundtrack of the day.. #2

Fuel - Falls on me --> Thanks to the random girl with the random blog! So so relevant..

Salam Brothers - Melech Ha Melech --> After all those fails i'll go to Jordan as an immigrant.. :P

Smash Mouth - Why can't we be friends? --> U'll tell me =)

Careful what you wish for!!!

Όπως όλοι γνωρίζετε, το σύμπαν και εγώ βρισκόμαστε σε μία αέναη διαμάχη για το ποιος είναι πιο γαμάτος. Αυτό όμως έχει και την κακή του πλευρά, όταν το πρώτο αποφασίζει να με εκδικηθεί (βλέπε ιστορία στο δισκάδικο). Χθες λοιπόν, αποφασίσαμε με μια φίλη μου -ω! τι πρωτότυπο-, να πάμε για μπύρα στην κοσμική πλατεία του ΟΤΕ, το νέο trend στην υπέροχη πόλη μας!

Εξαντλώντας τα πολλά θέματα συζήτησης από τα οποία διακατέχονται οι καθημερινές μας ζωές σε αυτόν το μικρό επίγειο παράδεισο, κάποια στιγμή καταλήγω στο συμπέρασμα: "Σε αυτή την πόλη είναι δύσκολο να κάνεις νέες γνωριμίες".

Δεν ήξερα όμως ότι το σύμπαν εκεί πάνω ετοιμαζόταν να μου κάνει: "Τσααααακ!!!"

Δεν περνάνε πέντε λεπτά και από το πουθενά εμφανίζεται ένας τζασμένος χαζοχαρούμενος τύπος, έτοιμος να με αγκαλιάσει και μου λέει:

-Ε, μωρό, ο Σωκράτης είμαι!!!

Μένω παγωτό να κοιτάω μια το... Σωκράτη και μία τη φίλη μου, έχοντας μαζευτεί σε μία γωνία.

-Δε σε ξέρω, μάλλον κάνεις λάθος, του λέω φρικαρισμένη.

-Δεν πειράζει, κι έτσι καλά είναι!

-Άλλη φορά να πίνεις λιγότερο, του κάνω κι εξαφανίζεται.

Κι ενώ δεν είχα συνέλθει ακόμα από το άκυρο, μετά από λίγο ξαναεμφανίζεται λέγοντας:

-Καλά, είσαι απίστευτη! Κόλλα πέντε!

-Κι εσύ είσαι απίστευτος! Να, αυτή τη στιγμή δεν πιστεύω ότι υπάρχεις και μιλάς.

-Εεεε;

-Έφυγες!!

-Τι;;;

-Δεν καταλαβαίνεις Ελληνικά; Έφυγες!!!

-Κανονικα... και εξαφανίζεται!

Τα συμπεράσματα δικά σας! Η συμβουλή; Να προσέχετε τι εύχεστε... Και να το ευχόσαστε με την παραμικρή λεπτομέρεια!!!

----------------------------------------English Version--------------------------------------------

As you all may know, me and the universe are caught in an eternal fight on who is the most awesome. That thing though has its dark side, when theuniverse decides to take its revenge (see the story at the CD -store).

It was yesterday when we decided to go for a beer (-oh!how innovative!-) in the OTE (Greek Telecommunications Company ) Square, the new hot spot in our "wonderful town".

While we had discussed about all this "great variety" of topics that characterizes our everyday lives in this small "heaven on Earth" , I came to the conclusion : "Geezas , it's too difficult to meet new people in this town"

I didn't know though that the universe above was already laughing ironically at me!

Five minutes passed and a guy appears out of the blue, with a stupid look on his face and an IQ evel of -120, ready to hug me and saying:

-Hey babe, I'm Socrates!

I was stunned looking once at .. the ...Socrates, once at my friend, while trying to protect from him at the corner of my chair.

-I...I don't know you, you are probably mistaking me.

-Nevermind, this way is cool too

-Next time, drink less please, i told him and he disappeared.

I tried to recover, but when I started getting over it, he re-appeard saying:

-You're unbelievable, high five!!!

-You are unbelievable too dude. See, at the moment, I don't believe that you exist and you are talking to me.

-Eeeeeh?

-Eeeeh... gtfo!!!

-Whatta?

-Don't  you speak Greek? G T F O!!!

-Totally, he said and disappeared, for the last time hopefully

The conclusions are up to you! The advice? Careful what you wish for ... And if you do, do it with every single detail!!!

Define Happiness!!! :D

Να έχεις ζητήσει από τις φίλες σου που έχουν πάει στο river party να σε πάρουν τηλέφωνο όταν παίζει live το "I suppose" , να είναι σε διαφορετικό σημείο και να το θυμούνται, να σε παίρνουν και οι 2 και να το ακούς στερεοφωνικά από 2 κινητά !!! Priceless :D:D:D

Soundtrack of the day.. #1

Σωπαίνω, δε μιλώ - Αυστηρώς Ακατάλληλοι --> Τι παραπάνω να πεις όταν δε μπορείς να μιλήσεις...;

The begining song - Rita Redshoes --> Γιατί η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και είναι το χειρότερο όνομα για πεθερά!

How to save a life - The Fray --> Where did i go wrong??? =(

Ω μα τι σύμπτωση!!!

Η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ του fail και της σύμπτωσης δε θέλει παρά λίγα δευτερόλεπτα για να ξεπεραστεί. Η συνταγή; Απλή!!! Ένα τραγούδι, 2 φίλους που θέλουν να αγοράσουν CD , έναν ιδιοκτήτη, ένα σταθερό και ένα κινητό τηλέφωνο.

Όλα ξεκίνησαν κάπου στις αρχές Ιουνίου, όταν, παρασιτώντας στη Σάμο μετά την εξεταστική,έλαβα το τραγουδάκι που ακολουθεί σα δώρο/όργανο δολοφονίας/μετεωρίτη-στο-κεφάλι και το οποίο είχε πάρει τη θέση του στα repeats τ ου mp3 player! Ομολογώ πως δεν είχα ξαναακούσει ούτε για το τραγούδι, ούτε για το συγκρότημα. Οι From Autumn To Ashes και το "Autumn's monologue" ήταν από τα κολλήματά μου για καιρό... - =( -

Οι μέρες πέρασαν και βρέθηκα στην αγαπημένη μαμά-πατρίδα πλημμυρισμένη από συναισθήματα ευγνωμοσύνης για το αγαπημένο μας σύμπαν που είχε φροντίσει να με στείλει πίσω και να γεμίσει τις μέρες μου με δραστηριότητες που δε μου άφηναν χρόνο ούτε τουαλέτα να πάω! Ένα από τα πολυάσχολα πρωινά λοιπόν, πήρα τον καφέ μου σε πλαστικό ποτηράκι και επισκέφθηκα ένα φίλο μου φαρμακοτρίφτη από το μπακάλικό του. Με συνοδεία λοιπόν των μελλοθάνατων πελατών, ένα συναρπαστικό πρωί ξεκινούσε!!!

Κανείς όμως δεν προέβλεψε την έλευση ενός άλλου φίλου, με κλασικό ποδηλατάκι μαμάς με καλάθι, αυτό που έβγαινε σε μπορντώ, μπλε και καφέ με κάτι μπρονζέ-χρυσά γράμματα, ο οποίος ήθελε σώνει και καλά να αγοράσει CD...

Λίγο η περιέργειά μου για το μαζοχισμό του στην εποχή του download, λίγο το γεγονός ότι είχα να πατήσω σε δισκάδικο από το 2002, με έκανε να πάω μαζί τους. Κι εκεί που ψάχναμε για δίσκους, ρώτησα όλο χαρά τον ιδιοκτήτη: "Έχετε δίσκους των From Autumn To Ashes;;;".

Ο άνθρωπος, αφού κινδύνεψε να καταπιεί ό,τι μύγα έμπαινε στο μαγαζί για τα επόμενα δέκα δευτερόλεπτα, επικοινώνησε με το περιβάλλον και όλος χαρά δηλώνει: "Δεν το πιστεύω, είσαι κοπέλα, στα Τρίκαλα και ακούς From Autumn To Ashes !! Είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου!!!"

Εντάξει φίλε σκέφτομαι, υπάρχουν και χειρότερα με την πολύχρονη παραμονή σε αυτή την πόλη και ξαναγύρισα στους άλλους δύο , αφού μου είπε πως δεν υπήρχε το CD. "Στάσου μία να ακούσεις κάτι...!" Πηγαίνει χαρούμενος χαρούμενος προς το σταθερό τηλέφωνο, σχηματίζει έναν αριθμό και το κινητό που ήταν στον πάγκο άρχισε να χτυπάει....

"Oh why can't i be what you need, a new improved version of me...."

Μετά άντε να μην πιστέψεις ότι κάποιος εκεί πάνω δε σε δείχνει και γελάει..!!!

Hello darkness my old friend a.k.a. (Εν αρχή ην ο μπαγλαμάς)...

Τώρα μην ψάχνετε και πολυτονικό σύστημα πληκτρολόγησης, εδώ βαριέμαι να αλλάξω και το CSS, που υποτίθεται ότι θα 'πρεπε να το έχω κάνει πριν καν αρχίσω να γράφω. Άσχημο πράγμα να κατέχεις κάτι :p Με τόση νωθρότητα όμως, μάλλον νιώθω περισσότερο ως παρά τρίχα Διπλωματούχος Μηχανικός Πληροφοριακών Συστημάτων σε χειμερία νάρκη. Αυτό όμως λίγη σημασία έχει αυτή τη στιγμή.

Κι είπα πως δε θα ξαναbloggάρω, γιατί κάθε φορά γράφω ένα post και μετά εμφανίζομαι μετά από 3 μήνες. Ούτε ο κάφρος άντρας που λέει στη γυναίκα του πως πάει για τσιγάρα να 'μουν! Αφορμή για το blog είναι κάμποσα fails, τα οποία δε θα τιμήσω αναφέροντάς τα στον τίτλο του blog, ένα ντεκαπάζ και ένας μπαγλαμάς. Α! και μία μεγάλη δόση αδράνειας και βαρεμάρας, για να μην ξεχνιόμαστε...

Όταν είσαι γυναίκα και δεν έχεις την τύχη να έχεις μνήμη χρυσοψάρου ή τη δυνατότητα εγκεφαλικού shift-delete, ή απλά το skill μαμ-κακά-νάνι-τηλεόραση-άντε και καμιά σκούπα (πράγμα που σε κάνει την κόρη υπόδειγμα στις φίλες της μαμάς σου και περιζήτητη wannabe γεροντοκόρη), τότε δυστυχώς ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων με μεγάλη φαντασία, οι οποίοι, όπως λέει και ο φίλος μας ο Steve στο Shameless, "People with big imaginations get bored when nothing much happens".

Περίπου σε αυτή τη θέση βρέθηκα όταν, λίγες μέρες πριν, πήρα την απόφαση να αλλάξω χρώμα μαλλιών (ολοκλήρωση του ολοκαυτώματος), να βγω φωτογραφία κρατώντας ένα μπαγλαμά και αυτός ο μπαγλαμάς να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον τίτλο του blog, μιας και το "Just another failblog" δεν παρακίνησε κανένα να το διαβάσει! Aν περιμένετε πάντως μουσικές περιπλανήσεις στα ταξίμια της Μικράς Ασίας, απατάστε οικτρά!! Μόνο κιθάρα ξέρω να παίζω, και, για να δημοσιεύσω ηχογράφηση, πρέπει να συμβαίνει κάτι κοσμοϊστορικό, ή η βαρεμάρα μου να προσεγγίζει τα ίδια επικά επίπεδα..